Sizce nasıl oldu şarkı 🙄
.
.
.
.
.
Nakarat: Cem Adrian
Bir şehir sanki karşında
Hatıraların arkanda.
Kıstırıyorlar seni sokakta,
Öldün her köşe başında.

İsmin her yıkık duvarda
Anlatıp kaldırımlarda,
Kandırıyolar seni masalla,
Kalbin hep aynı çukurda

Verse 1: Gazapizm
Bu kalbi gerekirse parçalar elim
Asla kaçmadan geri, onlar bulmadan beni
Koş gel, bir köşe başında kesilmiş nefesim
Kısılmış sesim, sanki çok yakılmış deniz

Gözümde sanrılar, gerçeğin tılsımı etik
Mahallem fişlenmiş, basılmış evim
Sıkılmış beni, belki bir ağaç belki bir kedi
Vefa servetim dedim, sevda ailedir denir

Cebimde çakım var, kalbimde hasretin kiri
Bilirsin, ansızın kapanan kapılar açılmaz geri
Bir dünya gözümde, her kıta silik

Dört yanım ihanet, dört yanım yalan
Geçmemiş bu kış, gelmemiş bahar
Şu koca binaları üstüme yıkan
Gülümser önümde yüzlerce zaaf, umut her şeyden muaf

Dönmedim geri, çıkmıyor üstümden geçmişin kiri
Gözüm kör, zihnim hep tetiktedir
Bugün olmuyor istediklerim
Yanı başımda hep filizlenir, bu umulmaz kahır
Yiter bir gün tüm çocuklarım, silah belimde kalır

Nakarat: Cem Adrian
Bir şehir sanki karşında
Hatıraların arkanda.
Kıstırıyorlar seni sokakta,
Öldün her köşe başında.

İsmin her yıkık duvarda
Anlatıp kaldırımlarda,
Kandırıyolar seni masalla,
Kalbin hep aynı çukurda

Verse 2: Gazapizm
Ellerim pas bak, ellerim diken
Ellerin yas, ellerin göğe
Açılmış ellerin niye?
Kaçınılmazı görmeyeyim diye bu hülya gözüme perdeyi çeker

Ama bilmiyor ödenmiş bedel
Güneş yarına gebe
Tercümesi zor birşeye dönüşür yaşam
Bölünür sofram, içimde endişe dövüşür hırsla
O gün üstümde gökyüzü parlar

Yiter gerçekliği her gece de şüphe hükmünü sağlar
Kaybolur yastığım, sökülür yorgan
Ah! Görmüyor onlar

Bilmiyorlar çiçek koklamayı
Bilmiyorlar neden kaçtığımı
Bilmiyor kavgayı, bilmiyor aşkı
Her şeye inat bitmiyor şarkım
Kimse duymuyor alkış

Değişir her şeyin, kimliğin yiter
Devrilir duvarlar, ismini siler
Bura kimlerin olalı, bunlar kimlerin yalanı?
Bugün kirlenir sokağım, herkes her şeye hazır ve nazır
Umursamayacaklar incinip kopanı

Nakarat: Cem Adrian
Bir şehir sanki karşında
Hatıraların arkanda.
Kıstırıyorlar seni sokakta,
Öldün her köşe başında.

İsmin her yıkık duvarda
Anlatıp kaldırımlarda,
Kandırıyolar seni masalla,
Kalbin hep aynı çukurda