Allahu veliyyüllezîne âmenû yuhricuhum mine’z-zulumâti ile’n-nûr.
Vellezîne keferû evliyâuhumut-tâğût, yuhricûnehum mine’n-nûri ile’z-zulumât.
Ulâike ashâbün-nâr, hum fîhâ hâlidûn.
“Allah, iman edenlerin dostudur; onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır.
İnkâr edenlerin dostları ise tâğutlardır; onları aydınlıktan karanlıklara sürüklerler.
İşte onlar cehennemliktir; orada ebedî kalacaklardır.”**
(Bakara, 2/257)
Bu ayet, müminin karanlıklardan aydınlığa nasıl çıkarıldığını anlatır.
İman edenlerin dostu Allah’tır.
Küfre sapanlar ise tâğutların elinde karanlığa gömülür.
Kalpler bu ayeti okuyunca huzur bulur.
Nur’a yönelenleri Allah asla karanlıkta bırakmaz.