Dil ne bilir,şekeri şerbeti,
Aldıgın lezzeti,baldanmı sandın!
Ne arı,nede ağaç verir nimeti
Elmayı,narı daldanmı sandın!

Baharı gönderir al gelin gibi,
Bir hazineki görünmez dibi,
O Cemil’dir Cemal O’nun tecellisi
Güzeli yeşilden,aldanmı sandın!

Çok istesende inadın olmaz,
Takdirden öte muradın olmaz,
O uçurursa,senin kanadın olmaz,
Uçmayı kuştan,kartaldan mı sandın!

O’nun emriyle göktedir varlıklar,
O’nun emriyle yerde kalabalıklar
O dilerse,kavağa çıkar balıklar
Şu düzenli hayatı faldanmı sandın!

Gördüğün,göremediğin…göz O’nun
Bildiğin,bilemediğin…öz O’nun
Dediğin,diyemediğin…söz O’nun
Kelamı dudaktan,dildem mi sandın!

O dilerse, azlar çok olur,
O dilerse varlar yok olur,
O dilerse açlar tok olur,
Tokluğu paradan puldan mı sandın!

İbrahim duada Nemrut!un ateşinde,
Ateşler gülzar olur,türlü esrar işinde,
Oğul razı kurbandır babasının peşinde,
Kesmeyen bıçağı İsmail!den mi sandın!

Zulmün kucağında Musalar doğar,
Açılır Bahr-ı Ahmer küffarı boğar,
Sükut edince esbap bıldırcın yağar,
Yoksa nusreti ebabilden mi sandın!

Kah gülersin,kah dilhunsun gözyaşına,
Gün olur tuz bulamazsın aşına,
Dün,bugün ne geldiyse başına,
Eden O’dur,eyleyen O…kuldanmı sandın!!

Ateşini söndürdün,suyuda kaldın
Sütünü içtin de,koyunda kaldın,
Dünyayı evlattan maldan mı sandın,
Bülbülün zarını gülden mi sandın!

O’nun sanatı varlığın nakışında,
O’nun şefkati ananın bakışında,
O’nun rahmeti suyun akışında,
Suyu pınardan gölden mi sandın!

Ellerin titrer,fer kesilir gözlerde,
Kapılırsın pek amansız bir derde,
Maraz,musibet ancak bir perde,
Kul!Eceli Azrail’den mi sandın!

A’male bakarsın ateşi tartar,
Rahmete bakarsın ümüdi artar,
Kurtar beni ALLAH’IM kurtar,
Gönül Necatı amelden mi sandın!!

Şiir: İbrahim SAYAR

Yorumlayan: SufiCan