Beste: Ömer Altuğ
Makam: Nihavent
İcrâ: TRT Saz Sanatçıları

ÖMER ALTUĞ (1905-1965)

Ömer Altuğ 1905 yılında Sivas’ta doğdu. Babasının adı Mehmed Kâmil’dir. İlk öğreniminden sonra Sivas Sultanisi’nde orta öğrenimini tamamladı. Bir süre medrese öğrenimi gördü. Tanburu kimseden ders almadan kendi kendine öğrendi. 1938’den sonra Ankara Radyosu’na girdi. O zamanlar ciddi bir sanat eğitimi yapılan bu kuruluşun onun sanatını ilerletmesinde büyük yararı oldu. Sessiz ve içe dönük bir yaratılışta olan Ömer Altuğ’un nazik ve duygusal bir kişiliği vardı. Güçlü bir tanburi olmamakla birlikte temiz ve sağlam bir uslûbla çalardı. Özel mûsiki toplantılarına katıldığı zaman taksim ederken ışıkları söndürür, gözlerinden akan yaşları saklamağa çalışırdı. Radyoevi içinde bazı üzücü olaylara hedef olmuş, emekli olarak memleketine dönmüş, çeşitli sıkıntılar içinde 10 Mart 1965 tarihinde Sivas’ta ölmüştür.

Bestekârlık da yapan sanatkârın üç saz semaisi ile on kadar şarkısı biliniyor. Bunlardan “Gönlümün Melâli” adını verdiği nihavend makamındaki saz semâisi tutulmuş ve sevilmiştir. Şarkılarının bazıları da güzeldir.

Kaynak: Dr.M.Nazmi Özalp-Türk Musikisi Tarihi kitabı

Bilinen eserlerinden şunlardır:

Hicazkâr – Söndü hep ümitleri ruhumda hicran dinmiyor
Hüseyni – Neden böyle yorgunsun kızılırmak al ırmak
Hüzzam – Gül yüzlüm ismini nerede ansam
Hüzzam – Neyden dökülen nağme olup kalbine aksam
Kürdilihicazkâr – Hicrânâ bürünmüş gidiyor bahtı siyâhım
Nihavend – Rûhumda bu akşam yine gizli elem var
Nihavend – Rüyâ gibi bir yazdı yarattın hevesinle
Nihavend Saz Semaisi
Sultaniyegâh Saz Semaisi
Şehnaz Saz Semaisi
Uşşak-Nedendir rûhumda bu hicrân neden